TGV
Jaren terug was ik met mijn vader en 2 broers naar Parijs gegaan met de TGV. Geweldige ervaring om binnen een paar uur met de trein op het station van Parijs te zijn. Het was mijn eerste ervaring in zo’n supersnelle trein. Ik voelde me weer kind, opgetogen alsof het een ritje in de python was. De meeste andere reizigers waren verscholen achter hen krant of telefoon etc. Terug getrokken in hen eigen wereld. Waarschijnlijk waren ze al tig keer met de TGV geweest waardoor het onbevangene eraf was. Het nut van de TGV is om zo snel mogelijk van A naar B te gaan. Wat zich onderweg afspeelt in het nu, is niet belangrijk en van onderschikt belang.
Parijs hebben we gezien als een stel Japanse toeristen (Afvinken en verdergaan). Niet met de bus maar snel wandelend en elke keer verveeld en geïrriteerd omkijken waar onze vader bleef. In een record tempo heb ik de Eiffel toren, het Louvre, Arc de triomph en Sacré- Coeur gezien. Het voelde alsof we nog in de TGV zaten.
Klinkt niet echt gezellig, zo terugkijkend op onze Parijs avontuur.
Ken je dat ook dat je zo door raast dat je vergeet NU te leven?
Ego zoekt naar prikkels en wil gevoed worden
Het ego wil altijd maar meer, meer en meer. Het is nooit genoeg. Je streeft naar het ene doel en als het bereikt is streef je alweer naar het volgende doel. Externe prikkels geven eventjes een fijn gevoel. Continue onderweg zijn leidt af van je natuurlijke zelf. Voor veel mensen is het te confronterend om dichter bij zichzelf te komen en te voelen. We zijn zo getraind om weg te gaan van ons onrustige , verveelde gevoel door bijvoorbeeld de tv aan te zetten, een tijdschrift te pakken, alcohol, drugs etc.
“Je ego is een door het verstand gemaakt gevoel van wie je bent, geconditioneerd door het verleden en gaat op zoek naar vervulling in de toekomst.”
Bijna iedereen is bezig met de toekomst, maar de toekomst komt er nooit. Dit is een disfunctionele manier van leven, waar bij er een continue onderstroom is van onbehagen, spanning en ontevredenheid. Het NU is een constante factor. Als je niet thuis bent in jezelf in het NU, maakt het niet uit waar je heen gaat, want je neemt je onbehagen gevoel overal mee naar toe.
Stop met moeten en begin te ontmoeten
Laten we stoppen om zoveel te moeten van ons zelf. Dat is een voorwaarde om jezelf en de ander meer te gaan te voelen. Wees bewust wat je tegenkomt en wat het ook is omarm het.
Bewustwording van jezelf en omgeving en aanvaarding zal leiden tot meer rust, stilte en vrede.
“KOM UIT JE EIGEN TGV en ONTMOET HET LEVEN”
Hier enkele tips hoe je dit alvast zelf kunt oefenen:
- Wees je bewust van je afweermechanismes. Welke mechanismes zorgen ervoor dat je weggaat van je zelf. Hoe meer je vecht tegen jouw demonen des te harder komt het weer tevoorschijn. Alsof je bal met veel kracht onder water houdt en met net zo’n harde kracht weer omhoog schiet. Kan je het verzet staken en wat brengt jou die aanvaarding dan? Zeg tegen jezelf; “dit is oude pijn en heeft niets met het nu te maken”.
- Wees je bewust van je gedachtestroom. Laat je hierin niet mee slepen. Het zijn jouw eigen mentale-emotionele reactie patronen die weer naar boven komen.
Bekijk vanuit een helikopter view en neem je gedachten niet al te serieus. - Vereenzelf je niet met jouw gedachten, gevoelens of ervaringen. Alles is tijdelijk en vergankelijk. Ook dus je gevoelens.
- Kom weer in je lichaam; wandel, sport .
- Zet jezelf stil en voel hoe je zit op de stoel.
- Vertraag, loop langzamer, neem vaker pauze.
Wil je ook weer ervaren hoe het voelt om te vertragen? Maak dan een afspraak bij praktijk Michael Ris.
